Het is al lang bekend dat 'alternatieve' eiwitten het potentieel hebben om de lokale eiwitproductie uit te breiden. Deze alternatieven moeten echter een evenwicht vinden tussen de behoeften van alle belanghebbenden. De consument wil bijvoorbeeld een voedingsproduct dat er goed uitziet, lekker smaakt, goed aanvoelt in de mond en bepaalde voedingsvoordelen biedt.
Fabrikanten willen vertrouwde processen kunnen gebruiken waarvoor geen nieuwe apparatuur of extra processtappen nodig zijn. Vanuit maatschappelijk oogpunt is het belangrijk om de ecologische impact van de productie van eiwitten te minimaliseren met behoud van winstgevendheid.
Cellulaire landbouw is een potentiële bron van nieuwe eiwitten, waarbij microbiële cellen worden gebruikt als 'fabrieken' om eetbare microbiële biomassa te produceren. Microbiële biomassa is het resultaat van de fermentatie door bacteriën, schimmels, gist of algen van organische substraten zoals bijproducten van de suikerindustrie.
Eetbare microbiële biomassa kan dus een duurzame en economische eiwitbron zijn. De hoge kosten voor ontwikkeling en productie maken het echter moeilijk voor ingrediëntenfabrikanten om er zeker van te zijn dat ze op het juiste spoor zitten.